by Aurelius Prudentius Clemens (348 - c413)
Himnus ad Galli Cantum
Language: Latin
Ales diei nuntius lucem propinquam praecinit; nos excitator mentium iam Christus ad vitam vocat. Auferte, clamat, lectulos aegros, soporos, desides: castique recti ac sobrii vigilate, iam sum proximus. Post solis ortum fulgidi serum est cubile spernere, ni parte noctis addita tempus labori adieceris. Vox ista, qua strepunt aves stantes sub ipso culmine paulo ante quam lux emicet, nostri figura est iudicis. Tectos tenebris horridis stratisque opertos segnibus suadet quietem linquere iam iamque venturo die. Ut, cum coruscis flatibus aurora caelum sparserit, omnes labore exercitos confirmet ad spem luminis. Hic somnus ad tempus datus est forma mortis perpetis, peccata ceu nox horrida cogunt iacere ac stertere. Sed vox ab alto culmine Christi docentis praemonet, adesse iam lucem prope, ne mens sopori serviat: Ne somnus usque ad terminos vitae socordis opprimat pectus sepultum crimine et lucis oblitum suae. Ferunt vagantes daemonas laetos tenebris noctium, gallo canente exterritos sparsim timere et cedere. Invisa nam vicinitas lucis, salutis, numinis rupto tenebrarum situ noctis fugat satellites. Hoc esse signum praescii norunt repromissae spei, qua nos soporis liberi speramus adventum Dei. Quae vis sit huius alitis, salvator ostendit Petro, ter antequam gallus canat sese negandum praedicans. Fit namque peccatum prius, quam praeco lucis proximae inlustret humanum genus finemque peccandi ferat. Flevit negator denique ex ore prolapsum nefas, cum mens maneret innocens, animusque servaret fidem. Nec tale quidquam postea linguae locutus lubrico est, cantuque galli cognito peccare iustus destitit. Inde est quod omnes credimus, illo quietis tempore quo gallus exsultans canit Christum redisse ex inferis. Tunc mortis oppressus vigor, tunc lex subacta est tartari, tunc vis diei fortior noctem coegit cedere. Iam iam quiescant inproba, iam culpa furva obdormiat, iam noxa letalis suum perpessa somnum marceat. Vigil vicissim spiritus quodcumque restat temporis, dum meta noctis clauditur, stans ac laborans excubet. Iesum ciamus vocibus flentes, precantes, sobrii: intenta supplicatio dormire cor mundum vetat. Sat convolutis artubus sensum profunda oblivio pressit, gravavit, obruit vanis vagantem somniis. Sunt nempe falsa et frivola, quae mundiali gloria ceu dormientes egimus: vigilemus, hic est veritas. Aurum, voluptas, gaudium, opes, honores, prospera, quaecumque nos inflant mala, fit mane, nil sunt omnia. Tu, Christe, somnum dissice, tu rumpe noctis vincula, tu solve peccatum vetus novumque lumen ingere.
Authorship:
- by Aurelius Prudentius Clemens (348 - c413), "Himnus ad Galli Cantum", from the Book of Hours [author's text checked 1 time against a primary source]
Musical settings (art songs, Lieder, mélodies, (etc.), choral pieces, and other vocal works set to this text), listed by composer (not necessarily exhaustive):
- by Julián Orbón (1925 - 1991), "Himnus ad Galli Cantum", 1956. [soprano, flute, oboe, clarinet, harp, and string quartet] [ sung text not yet checked against a primary source]
Researcher for this page: Ferdinando Albeggiani
This text was added to the website: 2010-09-05
Line count: 100
Word count: 362