Pippingur í Fraklandi
eigir eina frú,
Óluva eitur hennara dóttir,
bæði er hon væn og prúð.

Stígum fast á várt gólv,
sparum ei vár skó!
Gud man ráða, hvar vær drekkum
onnur jól.

Hugin setst í hásæti,
talar við sínar dreingirí
"Hvar vita tit mín javnlíka?
tað havi eg hugsað leingi."

Pipping kongur dóttur eigir,
hana hava menn við orði,
hennar er stólur av gulli gjördur,
framman fyri kongins borði.

So letur hann Hugin kongur
byggja skipini sín,
letur so laða í bæði borð
virtur og so vín.

Vindur nú upp síni silkisegl,
gull við reyðan brand,
strykar ei á bunka niður
fyrr enn við Pippings land.