Zie het liefdesrijtuig klaar hier staan
Waarin mijn geliefde gaat rijden.
't Wordt getrokken door duif en door zwaan,
En 't laat door de Liefde zich leiden;
Gaat ze langs, verplicht heel de mensheid
Zich aan haar schoonheid;
En bekoord daardoor wenst, zo'n gezicht,
Mocht het zijn, eens te zien,
En dan aan haar zijde te staan
Door water of zwaard waar ze ook mocht gaan.
Let maar eens op haar blik,
Die verlicht heel de wereld die Liefde omvat.
Let maar eens op heur haar,
Het is stralend als Venus die begint aan haar pad.
Merk eens op, zo zacht is haar huid
Nog zachter haar geluid;
En van haar ronde oogopslag
Verspreidt zich de gratie van haar lach,
Want slechts het leven hier triomfeert,
Alle winst, al het goede dat elementen bezweert.
Heb je ooit een lelie gezien,
Voor hem beroerde 'n ruwe hand?
Zag je ooit eens sneeuw misschien
Voor hij vuil werd door het zand?
Voelde je ooit van een bever de vacht
Of zwanendons zacht?
Of rook je de knop van de heide
Of nardus die geur verspreidde?
Of geproefd van de last van de bij?
O zo wit, O zo zacht, O zo zoet is zij!