Zij vertrok en weg is weg!
Blanda heeft mij opgegeven.
Ik was haar - hoor wat ik zeg -
Nog acht dagen trouw gebleven,
Maar naar ‘n bruiloft was z’ op weg.
Daarvoor heeft mij God bewaard.
’t Ga je goed, mijn kind, ik wandel
Al op ’n nieuwe bedevaart.
Morgen die, vandaag die and’re,
Dat past ’t beste bij mijn aard.

Afscheid kan ik goed doorstaan,
Schreien kan ik niet, noch vloeken;
Maar daar komt een meisje aan,
Vers geluk ga ‘k snel nu zoeken,
Zonder lief heb ‘k geen bestaan!
Ach, preuts kind, bevrijd je toch,
Laat mij van je zoetheid nippen,
Vóór we doodgaan leef toch nog,
Meisje, bied mij aan je lippen,
Want ja, kussen krijg je toch!

Zie, men mag zich door ’t genot
Voor verlangens dromen wreken,
Laat de ziel, die vuur’ge god,
Door je felle hartklop spreken, 
’n Kus spreekt alle talen vlot.
Ah, je mag me niet? Nou, goed!
Ook al kan ik ’t slecht verdragen,
Ik heb toch nog frisse moed;
Morgen zal ik ’t nogmaals vragen,
‘k Hoop, dan heb je warmer bloed.

Liefd’ is nodig, liefje mijn!
Moet ‘k ooit in de hemel aarden,
’t Is ook hier al mijn domein!
‘k Vraag meteen de Heer der aarde
Of de eng’len vrouwen zijn.
Als hij mij dan ‘neen’ bericht, 
Zeg ik prompt en vol vertrouwen: 
Heer, uw rijk, hou ‘t mij maar dicht,
Want een hemel zonder vrouwen
Is de zon, maar zonder licht.

Houd de mensen trouw maar voor:
Zuur geluk kan ik je schenken!
Klets moraal niet mij in ‘t oor,
Aan de liefde wil ik denken,
Als ik mijn verstand verloor. 
Aller wezens doel is zij,
Liefde is het hart van ’t leven;
Slechts door liefde leven wij,
Liefde wil ik ook graag geven, 
Meisjes, alle, kom naar mij!