Ys fòafōrn wêer en stolt tai röt, 
ja kür nîn trûlôas dōd;  
en fult, wat swakher fan jam stöt 
en üntöfrêren hōt. 
Trû stön di jen di ürer bi, 
mar fòa nîn f&igrabe;nt sik jōf. 
"Wü Sölring al hôal fast,"  rēpt hi, 
"üp lefer dôa ys slöf!" 

Üp Hörnum kâm sê:rô:wers ön, 
wilj, reher ön jōr brest; 
ja sōg en fōmen āp üp lön, 
forfölicht hœr me lest. 
Mar jü, dālk, jung en rask tö bin, 
stört dristich, jar s' hœr jōf, 
ön sê, hœr jār tö hôalen rîn: 
dêe  "lefer dôa ys slöf!" 

En Sölring skep üp Wēstersir 
wōr fangt fan rôwerpak; 
di Sölring sloch jam waker jir 
en skoret jam fan nak. 
En grêp jam ön en sjileft ek: 
hôch hitset s' jam tö strōf 
ap ön di rō, hil söner skrek, 
rœp  "lefer dôa ys slöf!" 

Kumt ys dütsk fōrerlön ön nôa, 
wel ys di fînt forskrek, 
wü Sölring ōwre ys dêefôa: 
"frisk, ale man üp dek!" 
Wü gung da murich ön di dôa, 
hôal fast ys fòafōrns gōf, 
blîf trù di farwen  "sûrt, wit, rôa,"  
aur  "lefer dôa ys slöf!"