LiederNet logo

CONTENTS

×
  • Home | Introduction
  • Composers (20,028)
  • Text Authors (19,311)
  • Go to a Random Text
  • What’s New
  • A Small Tour
  • FAQ & Links
  • Donors
  • DONATE

UTILITIES

  • Search Everything
  • Search by Surname
  • Search by Title or First Line
  • Search by Year
  • Search by Collection

CREDITS

  • Emily Ezust
  • Contributors (1,112)
  • Contact Information
  • Bibliography

  • Copyright Statement
  • Privacy Policy

Follow us on Facebook

Tres Cantigas del Rey

Song Cycle by Julián Orbón (1925 - 1991)

1. Cantiga 65: A creer devemos que todo pecado  [sung text not yet checked]

Language: Galician 
  Como Santa Maria fez soltar o ome que andara gran tempo escomungado.

A creer devemos que todo pecado
Deus pola sa Madr' averá perdõado.

Porend' un miragre vos direi mui grande
que Santa Maria fez; e ela mande
que mostra-lo possa per mi e non ande
demandand' a outre que m'en dé recado.

A creer devemos que todo pecado...   

Poren direi com' un clerig' aldeão,
de mui santa vida e mui bon crischão, 
ouv' un seu feegres sobervi' e loução, 
que nunca queria fazer seu mandado.

A creer devemos que todo pecado...   

E o ome bõo sempre lle rogava 
que sse corregesse e o castigava; 
mais aquel vilão poren ren non dava,
assi o tragia o dem' enganado.

A creer devemos que todo pecado...   

Pois que o preste viu que mõestamento 
non lle valia ren ha vez nen çento,
escomungou-o enton por escarmento, 
cuidando que fosse per i castigado.

A creer devemos que todo pecado...   

Mais el por aquesto non deu nemigalla 
nen preçou sa escomoyon ha palla.
Entanto o preste morreu, e sen falla 
ficou o vilão del escomungado.

A creer devemos que todo pecado...  

E durou depois muit' en esta maldade, 
ata que caeu en grand' enfermidade 
que lle fez canbiar aquela voontade,
e do que fezera sentiu-se culpado.

A creer devemos que todo pecado...   

E quis comungar e fillar pedença,
mais non lla quiseron dar pola sentença 
en que el jazia por sa descreença, 
mais mandaron-lle que foss' a seu prelado.

A creer devemos que todo pecado...   

E logo que podo foi a el correndo
e seu mal le disso, chorand' e gemendo; 
e ele lle disse, per quant' eu entendo:
»Vai-te ao Papa, ca muit' ás errado.«

A creer devemos que todo pecado...   

El, quand' est' oyu, ouv' alegria fera
e foi log' a Roma u o Papa era 
e disso-ll' aquelo sobre que vera.
El mandou-o livrar a un seu privado,

A creer devemos que todo pecado...   

Que lle disse, se livre seer queria, 
que lle déss' algo, se non nono seria. 
El dar non llo pode, ca o non tragia, 
e poren foy-sse mui trist' e mui coitado.

A creer devemos que todo pecado...   

E pensou que sempr' assi ja mais andasse 
ata que algun bon crischão achasse 
que lle nono pediss' e que o consellasse
como saysse daquel mao estado.

A creer devemos que todo pecado...  

Atan muit' andou per terras e per mares, 
soffrendo traballos muitos e pesares,
buscando ermidas e santos logares
u achasse tal om'. E tant' ouv' andado

A creer devemos que todo pecado...   

Que achou un ome mui de santa vida 
na Montanna Negra, en ha ermida; 
e pois sa fazenda toda ouv' oyda, 
ouve do cativo gran doo ficado,

A creer devemos que todo pecado...   

E disse-ll': »Amigo, se me tu creveres
e desta ta coita bon consello queres, 
vay Alexandria, e se o fezeres, 
dar-ch-á y consello un fol trosquiado.«

A creer devemos que todo pecado...  

Quand' aquest' oyu aquel ome cativo,
quiser' enton seer mais morto ca vivo; 
e semellou-lle consello muit' esquivo, 
e teve-ss' enton ja por desasperado.

A creer devemos que todo pecado...   

E diss': »Aquesto semella-me trebello, 
que poi-lo Papa nen todo seu conçello
en este feito non me deron consello, 
como mio dará o que é fol provado?«

A creer devemos que todo pecado...   

E o ermitan lle diss' enton: »Sandeçe 
non á en aquel se non quanto pareçe 
aas gentes, e tod' aquest' el padeçe 
por lle seer de Deus pois galardõado.«

A creer devemos que todo pecado...   

E o ome disse: »Pero eu fezesse 
esto, non cuido que mio ele crevesse 
se ll' ant' alga vossa carta non désse 
per que fosse del creud' e ascuitado.«

A creer devemos que todo pecado...  

E o ermitan deu-lle sa carta logo 
que lle levasse, e disse-ll': »Eu te rogo
que lla leves, e se en este meogo 
morreres, morrerás de Deus perdõado.«

A creer devemos que todo pecado...   

Foi-s' o om' e punnou de chegar mui çedo
a Alexandria, que come Toledo 
é grand' ou mayor; mais ya con gran medo 
de non aver ali seu preit' ençimado.

A creer devemos que todo pecado...  

E morou ena vila ben quinze dias,
buscand' o fol per carreiras e per vias;
e poi-lo non achou, disso: »A Messias 
poss' eu aver ante que aquest' achado.«

A creer devemos que todo pecado...  

Esto dizendo, viu vir muita gente 
escarneçend' un ome mui feramente, 
mui magr' e roto e de fol contenente, 
e diss': »Aquest' é o que tant' ei buscado.

A creer devemos que todo pecado...   

Pero se aquest' é fol, pela ventura, 
aguarda-lo-ei tena noit' escura;
ca se el non é ben louco de natura, 
algur irá long' albergar apartado.«

A creer devemos que todo pecado...   

Dizend' aquesto, foi-ss' a noite chegando,
e o sandeu foi-sse da gent' esfurtando, 
e el depos el, sempre o aguardando, 
ata que o viu mui longe do poblado,

A creer devemos que todo pecado...   

U entrava en ha eigreja vedra, 
mui ben feita tod' a boveda de pedra, 
pero con velleçe ja cuberta d'edra, 
que fora d' antigo lugar muit' onrrado.

A creer devemos que todo pecado...   

Pois aquel fol na ygreja foi metudo, 
non vos semellaria fol, mais sisudo; 
ca se deitou log' ant' o altar tendudo,
chorando muito com' avia usado.

A creer devemos que todo pecado...   

E des i ergeu-s' e como quen ss'aparta 
tomou dun pan d' orjo quant' é ha quarta
polo comer, mais o ome deu-ll' a carta 
ante que huviasse comer nen bocado.

A creer devemos que todo pecado...   

E pois que a carta ouve ben leuda 
e ouv' a razon dela ben entenduda,
disse-lle chorand': »Eu vos farei ajuda, 
e seed' esta noit' aqui albergado.

A creer devemos que todo pecado...  

E dormid' agora, pois canssad' andades;
mais pois que for noite, nada non dormiades 
nen vos espantedes por ren que vejades,
mais jazed' en este lugar mui calado.«

A creer devemos que todo pecado...   

E fez-lle sa cama ben entre dous cantos; 
e a mea noite aque-vo-los santos 
con Santa Maria, e chegaron tantos 
que todo o lugar foi alumado.

A creer devemos que todo pecado...   

Os angeos Santa Maria fillaron 
e ena çima do altar a sentaron 
e os madudinnos todos ben cantaron, 
e o fol cantava con eles de grado.

A creer devemos que todo pecado...   

E pois que os ouveron todos ben ditos 
de coraçon, ca non per outros escritos, 
o fol chamou o outr', e 'n gollos fitos 
vo ant' a Virgen muit' envergonnado.

A creer devemos que todo pecado...   

E diss' o fol: »Sennor santa piadosa,
est' om' en sentença jaz mui perigoosa; 
mays tu que es mui misericordiosa, 
solta-ll' este laço en que jaz liado.«

A creer devemos que todo pecado...   

Respos a Virgen con paravoas doces:
»Vay ora mui quedo e non t' alvoroçes;
e o que t' escomungou, se o connoçes, 
chama-o ante mi, e serás soltado.«

A creer devemos que todo pecado...   

Levantou-ss' o ome, e con el o louco, 
e catou-os todos; mais tardou mui pouco 
que achou o preste, que non era rouco
de cantar, pero muit' avia cantado.

A creer devemos que todo pecado...   

Des i ant' a Virgen todos tres veron 
e de como fora o feito disseron; 
e ela disse, pois que llo dit' ouveron: 
»Soltade-o, preste, pois sodes vingado.«

A creer devemos que todo pecado...   

Foi-ss' enton a Virgen pois esto foi feito;
e o fol ao outro moveu tal preito 
que sse foss', e teve-ss' end' el por maltreito
e disse: »Sol de m' ir non será pensado,

A creer devemos que todo pecado...   

Nen que vos eu leixe, assi Deus m' ajude,
cá, pois que m' a Virgen mostrou tal vertude
por vos que mia alma cobrou ja saude
e o ben de Deus de que era deitado.«

A creer devemos que todo pecado...  

O fol diss' enton: »Pois que ficar queredes,
toda mia fazenda ora saberedes: 
non soon louco, nen vos nono cuidedes, 
pero ando nuu e mui mal parado.

A creer devemos que todo pecado...   
Ca esta terra foi de meu poderio, 
e meu linnage a mantev' a gran brio; 
e morreron todos, e o sennorio me ficou end' a mi, e fui rei alçado.

A creer devemos que todo pecado...   

E macar vos paresc' ora tan astroso,
muito fui loução, apost' e fremoso, 
ardid' e grãado, ric' e poderoso, 
e de bõas mannas e ben costumado.

A creer devemos que todo pecado...   

E seend' assi sennor de muitas gentes, 
vi morrer meu padr' e todos meus parentes; 
e en mia fazenda enton parei mentes 
e daqueste mundo fuy log' enfadado.

A creer devemos que todo pecado...   

Enton cuidei logo como me partisse 
daquesta terra que neun non me visse, 
e que como fol entr' as gentes guarisse 
per que fosse do mundo mais despreçado.

A creer devemos que todo pecado...   

E por razon tive que en esta terra 
dos meus que soffresse desonrra e guerra
por amor de Deus, que aos seus non erra 
e polos salvar quis seer marteirado.

A creer devemos que todo pecado...   

Aynda vos direi mais de mia fazenda: 
d' oj' a quinze dias serei sen contenda 
no Parayso, e dou-vos por comenda 
que ata enton sol non seja falado.«

A creer devemos que todo pecado...   

Assi esteveron, que non se partiron, 
ambos de su, e cada noite viron
a Santa Maria; e pois se conpriron 
estes quinze dias, o fol foi passado.

A creer devemos que todo pecado...   

E Santa Maria, a que el servira 
porque sse do ben deste mundo partira,
levou del a alma, ca des que a vira, 
en a servir fora todo seu cuidado.

A creer devemos que todo pecado...   

E pois que foy morto, quis Deus que soubessen 
sa mort' os da vila e logo vessen 
sobr' el fazer doo e ll' onrra fezessen 
com' a seu sennor natural e amado,

A creer devemos que todo pecado...   

Que os avia mui gran tenp' enganados, 
e que o perderan pelos seus pecados; 
mais Deus por el logo miragres mostrados
ouve, por que fosse pois santo chamado.

A creer devemos que todo pecado...  

E gran doo fez por el seu companneiro, 
e quant' el viveu foi senpr' ali senlleiro, 
guardand' o sepulcro; mais Deus verdadeiro 
levó-o consigu', e el seja loado. Amen.

A creer devemos que todo pecado...

Text Authorship:

  • by Alfonso X, King of Castile, León and Galicia (1221 - 1284), no title, appears in Cantigas de Santa María, no. 65

Go to the general single-text view

Researcher for this page: Ferdinando Albeggiani

2. Cantiga 134: A Virgen en que é toda santidade  [sung text not yet checked]

Language: Galician 
    Esta é como Santa Maria guareceu na sa eigreja en Paris
    un ome que se tallara a perna por gran door que avia do fogo
    de San Marçal, e outros muitos que eran con ele.

A Virgen en que é toda santidade
poder á de toller tod' enfermidade. 

E daquest' en Paris 
a Virgen Maria 
miragre fazer quis
e fez, u avia 
mui gran gent' assada que sãydade 
veran demandar da ssa piadade. 

A Virgen en que é toda santidade
poder á de toller tod' enfermidade.  

E do fogo tan mal 
eran tormentados, 
deste de San Marçal, 
e assi queimados 
que os nenbros todos de tal tempestade
avian de perder, esto foi verdade. 

A Virgen en que é toda santidade 
poder á de toller tod' enfermidade.   

Porende sse levar
fazian agynna 
logo ant' o altar 
da Santa Reynna, 
dizendo: »Madre de Deus, en nos parade 
mentes e non catedes nossa maldade.« 

A Virgen en que é toda santidade 
poder á de toller tod' enfermidade.   

Eles chamand' assi 
a Virgen comprida, 
foi-lles, com' aprendi, 
ssa razon oyda;
e per ha vidreira con craridade 
entrou na eigreja a de gran bondade. 

A Virgen en que é toda santidade
poder á de toller tod' enfermidade.  

E a yr-sse fillou
perant' os doentes 
e os santivigou, ù
pois lles teve mentes, 
e disse-lles assi: »Tan toste sãade,
ca meu Fillo o quer, Rey da Majestade.«

A Virgen en que é toda santidade 
poder á de toller tod' enfermidade.  

Logo foron tan ben 
daquel fogo sãos, 
que lles non noziu ren
en pes nen en mãos; 
e dizian assi: »Varões, levade 
e a Santa Maria loores dade.«
 
A Virgen en que é toda santidade
poder á de toller tod' enfermidade.   

Quantos eran enton 
dentro essa ora
sãos e sen lijon foron;
mais de fora 
da eigreja jazian con mesquindade, 
ca non cabian dentr' end' a meadade.
 
A Virgen en que é toda santidade 
poder á de toller tod' enfermidade.  

Ontr' aqueles, com' ei 
en verdad' apreso, 
jazia, com' achei, 
un tan mal aceso 
que ssa perna tallara con crueldade 
e deitara no rio dessa cidade. 

A Virgen en que é toda santidade
poder á de toller tod' enfermidade.

O mal xe ll' aprendeu 
ena outra perna,
tan forte que ardeu 
mui mais que lenterna; 
mais la Madre de Deus lle diss': »Acordade, 
ca ja são sodes desta gafidade.«
 
A Virgen en que é toda santidade
poder á de toller tod' enfermidade.

El respondeu-ll' adur:
»Benaventurada, 
est' outra con segur 
perna ei tallada; 
mas pola vossa gran mercee mandade 
que seja com' ant' era e a juntade.« 

A Virgen en que é toda santidade 
poder á de toller tod' enfermidade.

Enton seu rog' oyu 
a mui piadosa, 
e log' a perna viu 
sãa e fremosa 
per poder da Virgen, que per omildade f
oi Madre do que é Deus en Tridade. 

A Virgen en que é toda santidade
poder á de toller tod' enfermidade.

Text Authorship:

  • by Alfonso X, King of Castile, León and Galicia (1221 - 1284), no title, appears in Cantigas de Santa María, no. 134

Go to the general single-text view

Researcher for this page: Ferdinando Albeggiani

3. Cantiga 133: Resurgir pode et fazel os seus vivel  [sung text not yet checked]

Language: Galician 
   Esta é de como Santa Maria ressucitou ha mina
   que levaron morta ant' o seu altar.

Resurgir pode e faze-los seus 
vive-la Virgen de que naceu Deus.

Dest' un miragre muy grande mostrou
en Elch' a Madre do que nos conprou
polo seu sangue e que se leixou
matar na cruz per mãos de judeus.

Resurgir pode e faze-los seus...

Ha menynna morava ali 
que padr' e madre, com' eu aprendi,
avia, e que vivian assi 
come crischãos, mais non com' encreus.

Resurgir pode e faze-los seus...

Aquesta menynna foi a bever 
ena cequia, e dentro caer foi,
por que ouve logo de morrer. 
E con sospiros muitos e »ay eu«s

Resurgir pode e faze-los seus...

Que o seu padr' enton por ela fez, 
e ant' o altar da Sennor de prez
a foi deitar e loar, outra vez
a el changiu, dizend': »Os pecados meus

Resurgir pode e faze-los seus...

Foron estes.« E logo fez cantar
missa de requiem pola soterrar, 
e u foi a pistola rezar 
dos mortos que fez Judas Macabeus.

Resurgir pode e faze-los seus...

A madre nunca de chorar quedou; 
e poi-lo prest' a sagra começou,
a menynna tan toste [se] levou 
viva, dizendo: »Estes son dos teus

Resurgir pode e faze-los seus...

Miragres, Virgen, Madre do Sennor
do mundo, Jhesu-Cristo, Salvador, 
aquel que foi morrer por noss's amor,
segund que contan Marcos e Mateus.«

Resurgir pode e faze-los seus...

Text Authorship:

  • by Alfonso X, King of Castile, León and Galicia (1221 - 1284), no title, appears in Cantigas de Santa María, no. 133

Go to the general single-text view

Researcher for this page: Ferdinando Albeggiani
Total word count: 2404
Gentle Reminder

This website began in 1995 as a personal project by Emily Ezust, who has been working on it full-time without a salary since 2008. Our research has never had any government or institutional funding, so if you found the information here useful, please consider making a donation. Your help is greatly appreciated!
–Emily Ezust, Founder

Donate

We use cookies for internal analytics and to earn much-needed advertising revenue. (Did you know you can help support us by turning off ad-blockers?) To learn more, see our Privacy Policy. To learn how to opt out of cookies, please visit this site.

I acknowledge the use of cookies

Contact
Copyright
Privacy

Copyright © 2025 The LiederNet Archive

Site redesign by Shawn Thuris