Landver ligg i bøgdom
bjøllon søng pi høgdom
Mor ska søng åt bane sin
finn fram klut tu gomorskrin.
Sulam lull lin og ull
legg ho mor kring bane.

Fonna skin på Honne, 
mergjin kjem ti konne.
Mor ska ko'k så god ei graut,
blank og fet som prest og gaut,
sullam lull, gryta full 
med graut og smør åt bane.

Molta attpå myrom,
mat åt brombrom-dyrom.
Mor ska be så blidt ho kan:
"Etlatt bitte lite grand!"
Sullam lull bøtta full 
med molt fæ mor år bane.

Nysnø langt ni Tangom
skræme kjy'n frå vangom.
Mor ska ga'ng med salt imot,
Febru følgje fot for fot.
Sullam lull fjøsa full 
med kjy fær mor og båne.

Når så stjønnom brågå 
og vinternordljos lågå,
mor ska finn fram muddan varm 
og mormor spenne Rau'n for karm,
sullam lull, himmel'n full 
tå stjønno oppå fjelle. 

Mor og bane gløme,
kor dem sit og drøme.
Ingin haust fekk bane sjå,
ingin vinter våtå tå,
sullam lull, blomstergull
la ho mor på grava.

Mang ein gong har draumin 
runne liksom straumin
gjønom alle lange år
fram imot så god ein vår,
sullam lull, lite gull, 
da ska mor sjå att de,
sullam ban lullam ban, 
da ska mor få att de!