... 

18. Daar is een tijd van komen,    
Daar is een tijd van gaan: 
Dat hebt gij meer vernomen,    
Maar hebt gij ’t ook verstaan?  

O, wie het mag verklaren    
Dat spreekwoord, zoo vol smart, 
Die leefde luttel jaren,    
Maar leefde met zijn hart,  

Die voelt van al dat komen,    
Dat komen en dat gaan 
Van menschen, dingen, droomen,    
Zich moe en onvoldaan;  

En zoekt met sterk verlangen    
Naar Een, die komt en – blijft, 
Wien hij aan ’t hart kan hangen,    
Waar alles benen drijft.  

Die weet een klok van scheiden    
Luidt rustloos door het dal, 
En leerde zich bereiden,    
Bereiden voor ’t geval;  

En haakt met alle vromen    
Naar ’t oord, waar vroeg of laat 
Weer allen samenkomen    
En niemand henengaat.