Eg veit ei lita gjente, ja eg kjenner ho so vel
eg veit ei lita gjente nord i skogen.
Med raude linner augo blå, med fine hender, føter små;
eg veit ei lita gjente nord i skogen.

Med blomstertjønna langt til skogs,
så langt så langt til skogs
der talatrosten synge så om kvelden. 
På setervollen sto ei vene gjente glad og lo,
fortrast austan tjønna der gjekk losen.

Og raud og rund gjekk sola attum åsen ned i vest
så myrkt, ja så myrkt det vart i skogen.
På setervollen ga ei vene gjente burt sitt ja.
Eg har ein liten kjærast nord i skogen.