Totus amore languens,
totus ardore succensus,
erga altaris sacramentum,
fidelis animus ardebat
et in extasim raptus,
sic dicebat:

"Epulare, delectare,
felicissimum cor meum. 
Datur tibi manducare
panem coeli, verum Deum. 

Quid hoc coelesti ardore
delectabilius? Quid suavius? 
Non mannae dulcedo,
non lactis pinguedo,
non favus, non mei. 

Ite procul o dapes mundanae. 
Ite vanae, vos non quero,
non cupio vestra gaudia,
foris amena, intus poena,
cibus vester non satiat." 

Eia ergo, o anima mea,
ad haec incendia divina
semper ardens, semper spirans
curre propera festina.