Kung gabing ang buwan 
sa langit ay nakadungaw; 
Tila ginigising ng habagat 
sa kanyang pagtulog sa tubig; 
Ang isang larawang puti at busilak, 
Nalugay ang buhok na animo’y agos; 
Ito ang Mutya ng Pasig, 
Ito ang Mutya ng Pasig. 

Sa kanyang pagsiklot 
sa maputing bula, 
Kasabay ang awit, 
kasabay ang tula: 

Dati akong paraluman 
Sa kaharian ng pag-ibig, 
Ang pag-ibig ng mamatay, 
Naglaho rin ang kaharian. 

Ang lakas ko ay nalipat, 
Sa puso’t dibdib ng lahat; 
Kung nais ninyong ako’y mabuhay, 
Pag-ibig ko’y inyong ibigay