In den ochtendgloed ,
als het oosten blinkt ,
in het eerste zonnegetoover ,
wen de muggenstoet
rond de bronnen zingt ,
dan is ' t bal , onder ' t bottende lover !
Hoort ! vleugelgeklepper, zoevende schacht,
het nadert en nadert , zoo lustig , zoo zacht ....
He , hopsah ! gij, muggen en torren !
Al wat lonkt
en ronkt ,
al wat hinkt
en springt :
wat kan linken
en winken ,
vliegen
en wiegen ,
stommelen ,
dommelen ,
snorren ;
snelt bij , in den vrooliken morgendglans ,
' t is dans ! ' t is muggendans!

Den krekel de trom ,
den kievit de fluit,
den kikker de klarinette ;
de kever bromm '
en , hoog boven uit ,
klinken der leeuwriks trompetten !
Van hegge en haag ,
van blad en blom ,
al wat gonst of bromt of blikkert ,
't zij rap of traag
of krom of slom ,
snelt bij ! En getrippeld , geflikkerd !
De gersmusch danst met den nachtegaal ,
de goudvlieg walst met de spinne ,
heer- merel noodigt vrouw -weduwaal,
en het gonst en het zwermt, rond halm en staal ,
en hooger gloeit reeds de zonnestraal ,
wen de spelers de walze beginnen !
He , hopsa! loederi , fallala !
He , hopsa ! gij, muggen en torren !
Al wat lonkt
en ronkt ,
al wat hinkt
en pinkt ;
wat kan linken
en winken ,
vliegen
en wiegen ,
dommelen ,
stommelen ,
snorren ;
Hoera ! Snelt bij in den morgendglans ,
' t is dans ! ' t is muggendans ! ...

Tweede horengetoet
DE WACHTER KONDIGT DEN DAG :
De zonne is daar ! Het daagt ! hef daagt !
Gij , uitgeruste mensch , ontwaakt !
De morgendwinden waaien zoet ,
de kimmen laaien
rood als bloed ...
Ontwaakt !
De nachtgeesten :
De morgend schittert ... wij verdwijnen !
De Alvenvorstin :
O sterren , die ons liefde zaagt
blijft ons beschijnen .
O waar het eeuwig , eeuwig nacht !
De nachtgeest :
Bekorende alve , denk aan mij.
Klokken kleppen het angelus.
Menschenstemmen rijzen op in de verte :
Welkom , welkom , lieve zonne ,
welkom , Godgezegend licht.
Brengt de morgen
leed en zorgen
sterkte baart volbrachte plicht !
Welkom , welkom , lieve zonne ,
straal ons vrij in ' t aangezicht!
Welkom , welkom , lieve zonne ,
welkom , lach van Gods aanschijn ; 
pleng Gods zegen
op ons wegen ;
laat de dag ons zalig zijn !
Welkom , welkom , lieve zonne ,,
reine lach van Gods aanschijn ! ...

De dagalven ontwaken :
Jochij !
Loverkens spruiten ,
vogelen fluiten ,
de ontwakende bloeme geurt
zoo zoet ...
Blanke nevelen doomen ,
en vurig kleurt
de morgend de ruischende boomen !

De Alvenkoninginne :
Plukt mij lovers frisch ontsproten ;
haalt mij goud van vlinderwieken ;
brengt mij botten , nauw geschoten ,
bloesems van de vroegste krieken !
Haalt mij d'eerst ontwaakten krekel
dat hij vóór mijn voeten zinge ;
zoekt den rijkstgekleurden dauwdrop
dat hij op mijn herte blinke ...

Der Alven morgend -lied :
Sneller dan zijdene vlinders,
fladderen we over de wei , zoo blij;
al de bloemekens swaatlen ons toe :
« Hebt ge geen kusje voor mij ?
Ei !
Leutige bloemen , doomende wei !
Al de bloemekens swatelen :
«Wilt ge niet proeven den morgendwijn ?',
Husch ! ... wij wippen de kelken in !
Klok ! we drinken zoo fijn !
Ei !
Leutige bloemen , doomende wei !
Danst er een enkel windje ,
over de balmen ruischend , bont ,
hop ! in zwirlenden werveldans
walzen we meê in 't rond !
Ei!
Leutige bloemen , doomende wei !
Gaat de zonne dan duiken ,
's avonds , achter de verre kust ,
nergens gaat er een bloemkelk toe
waar geen alve in rust !
Ei !
Leutige bloemen , doomende wei!