Wkrótce z ziemi będę wzięta,
Spiewam raz ostatni:;
Żegnaj! żegnaj ziemio święta!
Przjmij Dajnos bratni!

Twoje kwiatki mnie bawiły,
Dech twój do snu kłonił,
Twoje dary mnie karmiły
I twój luc mię bronił.

Ach! dni tyle, tyle latek,
Szczęsna dary twymi,
Jam jak ptaszek, jam jak kwiatek
Rosła na tej ziemi.

Dziś ty we łzach! gniewne Dewy!
Groźny Dungus smuci.
Ach! śmierć moja skruszy gniew,
Szczęście wróci.

Spij spokojna! ja twym plonem
Na śmierć się ustroję,
A z tym wieńcem, z moim zgonem
Zniką klęski moje.

Nie płacz, Matko! ja w tym wieńcu
Dewom skłonię głowę,
Jakbym stała przy młodzińcu,
Przed Mildą w Romnowe.

Dewy! jeśli serca macie,
Zićście modły moje:
Zlejcie na nią po mej stracie
Wszelkich pociech zdroje,

Wysłuchajcie modły moje,
Dewy! jeśli serca macie,
Wyłuchajecie o co modlę,
O co modlę was!