Jaskółeczko! Jaskółeczko! 
Z czem przybywasz do tej wioski? 
Gdzie twa strzecha i gniazdeczko
Ty ptaszyno Matki Boskiej? 

Gdy pomuśniesz już błękity, 
Kiedy pierwsze witasz świty --
To przybywa już pociechy 
Z wiosną do tej wiejskiej strzechy.

Ale skąd ci to ptaszyno 
Przyszło do mnie tu zawitać? 
Czy, że skrzydła światem plyną? 
Czy chcesz może o co spytać? 

Ja Cię tylko słyszeć mogę --
I przeżegnać Twoją drogę --
Powitanie nie zatrzyma,
Bo spoczynku dla Cię niema. 

Między ziemią a błękitem 
Lekkiem skrzydłem uwieszona, 
Gdzie za Tobą iść opytem? 
Gdzie przysiędziesz przytulona? 

Ty pomuśniesz dalej skrzydłem 
Ponad łąki, ponad wody --
To płyń dalej na swobody 
Płyń skrzydłami i oczyma!... 

Prowadzona tem wędzidłem, 
Jakiem Bóg w swej łasce trzyma, 
Płyń skrzydłami i oczyma... 
I nieś Boże te pociechy
Sługom Pańskim dobrej woli, 
Ludziom pracy ludziom roli 
Pod te nizkie wiejskie strzechy!