't Is nacht, staat op, wie kander nu nog slapen,
  als 't eeuwig Licht de duisterheid [doorstraalt]1,
en als het Woord, dat alles heeft geschapen,
  is uit de troon des hemels neêrgedaald?
Van oost en west, uit al de hemelstreken,
  staat op en komt, niet langer meer [gedwaald]2:
een schamel kind komt onze banden breken!
  Kerstnacht! Kerstnacht! Messias zegenpraalt!

Verleid, verdoold, langs ongebaande sporen,
  zoekt iedereen de weg, dien niemand vindt:
ach, komt alhier, en in den stal geboren,
  [aanschouwt, de Weg, de Waarheid, is dat Kind!]3
Van oost en west, etc.

Aanschouwt den Weg, de Waarheid en het Leven,
  die 't ballingschap en 't slavenjok verkoos,
om ons 't genot der vrijheid weêr te geven,
  die Adams schuld in 't paradijs verloos!
Van oost en west, etc.

Kerstnacht! Kerstnacht! veel schoonder als de dagen,
  o hemelzon, die Bethlehem verlicht,
verblijd ons ook, die uw genade vragen,
  o groote God, die in een krebbe ligt!
Van oost en west, etc.

Vandaag toch niet uit ons gedacht verloren
  dat wij voortaan geen arme kinders zijn;
maar kindren Gods, en rijke in Hem geboren,
  die, arme en krank, voor ons lag in de pijn!
Van oost en west, etc.

Allhier! komt aan, gij, arme en rijke lieden,
  en in dien stal uw herte binnendraagt,
zegt: Heere, ontvang 't, en laat erin geschieden
  al dat ons herte uw Kinderherte vraagt!
Van oost en west, etc.