Evigilate justi I Cor., XV, 34

Rechtveerdigen, staat op nu,
  geen tijd van slapen meer;
de dageraad verkondigt
  de komste van den Heer;
de tijden zijn geleden,
  de gramschap is voldaan:
evigilate justi,
  staat op, voortaan!

Hoe menigvuldige eeuwen,
  hoe menig honderd jaar
en daalde in onze ellende
  noch zon, noch mane klaar:
daar zaten wij verwezen,
  verloren en vergaan:
evigilate justi,
  't is licht, voortaan.

De dorre boom des levens,
  doorbeten en doorboord
van lentedag noch bloeitijd
  en wist hij, immer voort;
de wortel ongestorven
  alleene is blijven staan;
evigilate justi,
  en hoopt voortaan!

Bedruipt hem met uw' dropelen,
  o dauw, o regenvloed;
en, moederaardsche meigrond,
  uw herte 'em opendoet;
de wortel zal van Jesse
  nog wassen weêr, en staan,
evigilate justi,
  gebloeid, voortaan!

De Davidsstam zal dragen
  eene edele blomme fijn,
en rustende in die blomme
  zal 't Woord des Heeren zijn:
weest, onbevlekte alleene,
  wier schoot hem moet ontvaan,
evigilate justi,
  gegroet, voortaan!
 
De nachtegalen zwijgen,
  't en hellemt geen gepraat
van vogels meer; de hagen
  staan zwart en ongeblaêd;
hoort Gabriël zijn' boodschap
  op de Engelklokke slaan;
evigilate justi,
  het luidt voortaan!
 
Gewetenlooze kwaden,
  uws onheils eigen' schuld,
beweegt u waar gij troost en
  vergifnis vinden zult;
verzaakt uwe oude wegen
  en, 't dwanglijf afgedaan,
evigilate justi:
  ook gij, voortaan!
 
De vrede was gebroken,
  het vonnis was geveld;
gebroken is nu 't vonnis,
  en 't vreêverbond hersteld:
bereid om, mensch geworden,
  ons menschdom bij te staan
evigilate justi,
  is God, voortaan!