Drie liederen

Kindje dat op blote voetjes
speelt uw spel van kiekeboe,
kom maar kindje, lach maar zoetjes,
help mij die maar denk en doe . . .
Kindje,
vrindje,
lach mij toe . . .

'k weet niet of ik U zal vinden,
'k weet niet waar, ik weet niet hoe,
Goede God, in 't stil-beminde
kindje leeft Gij, af en toe . . .
Kleine,
reine,
'k ben zo moe . . .

Help mij die maar denk en doe . . .

Den horen blies ik al een keer,
den horen,
toen ' k voor uw venster stond
en vond
een wijsken in den avond
dat was uw harte lavend.

Den horen blies ik menigmaal,
den horen,
nadien, mijn lief, toen ' k wist,
dat mist
gij geen dier horenklanken ,
die rijzen u te danken.

Den koopren horen blaas ik weer,
den horen ,
die dapper blazend -aan ,
zal staan ,
om klinkend te doen hooren 
mijn liedjen op mijn horen.

Wat ben je mooi, mijn lieve kind,
in ' t kleedje van flanel ,
wat ben je mooi, mijn lieve kind,
zoo zuiver in uw spel
van lachend staan
en ommegaan
o; voetjes, vlug -vlug - vlug,
nu hier vandaan,
nu hierop aan,
nu wèg weer en terug.

Hij weet en dans èn melodie
en gratievollen zwier,
uw dichter weer herboren, 
die zet teekens op ' t papier.

Wat ben je mooi, mijn lieve kind,
het liedjen is ten end,
wat ben je mooi, , mijn lieve kind,
dat lachend mij verwent.