Vier Liederen voor lage stem

— This text is not currently
in the database but will be added
as soon as we obtain it. —

Stil, wees stil: op zilvren voeten 
Schrijdt de stilte door den nacht, 
Stilte die der goden groeten 
Overbrengt naar lage wacht... 
Wat niet ziel tot ziel kon spreken 
Door der dagen ijl gegons, 
Spreekt uit overluchtsche streken, 
Klaar als ster in licht zoû breken, 
Zonder smet van taal of teeken 
God in elk van ons.

Lief, ik kan niet om hem weenen
Waar hij stil en eenzaam ligt
In het schoon doorzichtig steenen
Masker van zijn aangezicht
Dat de dingen er om henen
Met zijn bleeke toorts belicht.

Lief, ik kan geen tranen vinden
Als mijn hart hem elders peist,
Waar zijn ziel met de beminde
Sterren van den avond rijst
En ons, dagelijks verblinden,
Hooger wegen wijst.

Naar de heemlen van de lage zoden
Stijg' de gouden offervlam!
Wie kan weenen naar de vroeg vergoden
Die de dood ons halen kwam? -
Tranen, lief, zijn enkel voor de dooden
Die het leven nam.

Daar blijft een zegen dien de ziel
Nog maar aan levens einder ziet:
Daar zweeft een dauw die nimmer viel,
  In 't avondlijk verschiet:

Vóordat de hemel guldt en roodt
Rijst uit het klare kimmediep
Het zeil van die nabije boot
  Die nimmer binnenliep:

O vreê waarvan de heete dorst
Al koeler laaft dan aardschen bron,
Ik weet, gij daalt niet in mijn borst
  Dan met de laatste zon.