Zoo net als nieuwe sneê,
zoo zuiver als eene ooge;
gelijk de sterren staan
en blinken, daar omhooge;
zoo is, o Moedermaagd,
uw' schoonheid, al en heel,
die in onze oude schuld
noch dere en hadt noch deel.
 
Gelukkig menschdom, in
den eersten mensch geschonden,
dat uw geboorterecht
in haar hebt weêrgevonden,
die, door de hand van God
uit Adam voorbereid,
de zuivere zetel wierd
van Zijne aanbidlijkheid.
 
Zij dankend duizendmaal
uw' zoete naam geprezen,
o gij, die schepsel mocht
en 's Scheppers moeder wezen;
o gij, die onzen stam,
zoo deerlijk neergeveld,
gerecht, geridderd hebt
en in zijne eer' hersteld!
 
o Hemelkoningin,
des werelds groote Vrouwe,
wat ben ik, u gesteld
ter zijden? Hoe betrouwe
mijne oogen ik op u,
die als de zonne zijt,
één' loutere zuiverheid,
die mij in 't donker smijt!

En, kander ievers iets
hun lief zijn, hun behagen
die u ten dienste staan;
die in 't geheugen dragen
al uw' beminlijkheên?
Maria, vrank en vrij,
die de alderschoonste zijt,
aanveerdt mijn herte, gij!
 
Bewaart het zonder last,
bewaart het zonder leugen,
en laat mij, 't gene alleen
alsnu Gods Engelen meugen,
met die, door u geleid,
den hoogen throon bijstaan,
u hopen eeuwig eens,
daar God is, ga te slaan.
 
Magnificat zal ook
dan, uit mijn herte ontsprongen,
weêrgalmen, zoo 't weleer
uw' reine lippen zongen.
Magnificat! Gegroet
Maria weest; en 't woord
uws lofzangs, love 't God,
zoo nu, zoo immer voort!