Kiedy kwiaty przyszłą wiosną
tam na wzgórzu znów porosną,
tam po wzgórzu zmierzchnią dobą
ja nie wrócę błądzić z tobą!

Kiedy księżyc nocą ciemną
błyśnie srebrem na wód grobie,
będziesz wołał nadaremno,
nie odpowiem ja już tobie!

Więc nie wołaj po imieniu
tej, co z Tobą nigdy razem
już nie będzie – lecz w milczeniu
pójdż do grobu – siądź nad głazem!

Tam wspominaj gorzką dolę
życia mego – zatrutego
i nabożnie moje bole 
złóż w pamięci serca twego!