Sams seng aat alle reidest, 
der me faar leggja oss ned 
kyrkjegarden den logne med 
eveleg togn og fred.

Livsens lukka er draumar 
midt i eit fangereid.
Livet det vert, naar ein vaknar
audt som ei naki heid.

Livsens voner er skodda, 
der ein i otte sit.
Men naar so lufti klaarnar, 
missa ein maa sitt vit.

Bröder, kveik ikkje ljoset, 
syn ikkje samanheng!
Lat oss faa gaa med draumen 
til kvild i den store seng.