Daar kiewiekt stil,
Op 't punt der gril,
Een kwiksteert zacht zijn lied.
Hij gekt en lacht
Gejaagd, hij wacht,
Waarom, ik weet het niet.

Een tweede komt,
Bekijkt verstomd,
Zijn makker die daar zit;
Hij knikt en kwikt
En pikt en slikt
En juichend roept: Kiewit.

Zijn lijfje gaat,
Zijn steert je slaat,
Hij wipt en trippeltrapt;
Hij roept en tiert
En danst en zwiert
En hipplend klipperklapt.

Het gaaiken lokt,
de kwiksteert jokt
En vliegt bij zijn vriendin,
En zij aan zij,
zoo vliegen bêi,
Al vrijen 't boschken in.