I
María das batallas, levareiche unha frol por cada bala; 
i-unha cunca de leite arrebuxada en neve pra che curar a sede. 
¡Sede mortal, varona, a d'esta patria: 
queima no peito con ardente brasa!

II

María das batallas, 
dareiche un reyseñor por cada bala,
i-unha estreliña dorna, 
núa, espida, graciosa:
Varona dos meus ollos, 
unha estrelaque tí ganache, poderosa e leda.

III

Muller da soberana libertade, 
os artilleiros danche alferezía 
e faite o mar patrona da ciudade.
Din as miñas campanas, escoitade,
(din, don, din, don)
de monte a monte e mais de ría a ría:
(din, don, din, don)
"Obronce meu, teu bronce foi, María."