Aramos sobre os mortos n'esta terra i-o noso 
pan ten sabor de hosos familiares, hirmans. 
O monte berra baixo do arado, e chámannos os nosos. 
Desde a morte con voces conocidas: "Nin marqueses, 
nin cregos, nin doutores fixeron as ribeiras verdecidas 
nin o guerreiro coiro dos tambores. 
Os condados do polvo son dos  mortos 
e quen queira ser  dono d'esta terra 
que veña navegando aos nosos portos. 
Os que pidan o fruto sin labores, 
si non morren de seu, morran de guerra, 
e d'esta terra, así, serán señores."