Co dzień w pogodny ranek 
Tą drogą muszę iść, 
A w oknie z za firanek, 
Gdzie winogradu liść, 
Jej twarz, jak róża biała, 
Wygląda ku mnie tam -- 
Czy nas kto zmówił z sobą? 
Nie, -- nie wiem sam! 

Sam nie wiem, jak się stało, -- 
Być może, cuda są: 
Dwoje się ust spotkało 
I -- jam całował ją... 
O całus jam nie prosił, 
Nie rzekła: "nie!" lub "dam"... 
Jakoś się usta zbiegły --
Jak? ... kiedy? ... nie wiem sam.

Wietrzyk się pieści z różą, 
Nie pyta: kochasz mnie? 
Róża się w słońcu nurza, 
Niemą rozkoszą tchnie...
My się kochamy wzajem,
Lecz żadne ręczę wam, 
Nie rzekło jeszcze: kocham!... 
A czemu?... nie wiem sam... 

Ja patrzę w mą niebogę
I cudne roję sny, 
Chcę mówić i -- nie mogę
I tylko serce drży... 
I chciałbym wieczność spędzić 
Pod winogradem tam;
Wieczność?... czy nie zamało?...
Ach! nie wiem, nie wiem sam!...