O Matko moja! Matko rodzona,
Na co mnie było pieścić dziecięciem?
Na co mnie było do swego łona 
Takim serdecznym tulić objęciem?

Na co mnie było pocałunkami
Serce dziecinne moje rozgrzewać?
I uczyć dumać swymi dumkami,
I płakać przy mnie, płakać a śpiewać?

O Matko moja! Żle mi na świecie,
Tęskno mi, nudno, tęskno po tobie!
Dzień po dniu łańcuch żywota plecie;
Oby już prędzej prysnął przy grobie!

Ty tylko, Matko! Ty nie placz po mnie,
Błogo, kto ziemską wędrówkę kończy!
Z dawnym uśmiechem tam pośpiesz do mnie,
Ach! tam gdzie nas już nic nie rozłączy.
Ach! tam gdzie nic już nas, nic nie rozłączy!