Een kruis met rozen 
Is 't menschenlot, 
is 't rijke leven, 
Uw gave, o God!  

Niet enkel rozen, 
Geen kruis alleen;  
De Liefde voegt ze 
Getrouw byéen. 

Een kruis met rozen!  
Och, vroom en goed, 
Och leer het dragen 
Met blijden moed.  

Ik weet de rozen, 
Zy vallen af! 
Het kruis nu, legt ge 
Pas neêr  --  aan 't graf. 

Toch  --  welk' uw gaarde 
En treure uw huis  --  
Merk op de bloeme 
Die blijft aan 't kruis.  

En kweek nog dankbaar 
De kleenste knop, 
En neem met liefde 
Uw last weêr op!  

De bloeme lacht u, 
O lach háar toe! 
En vloek het kruice 
Nooit, levensmoê. 

Moog elke bloeme 
Der aard vergaan, 
De vrucht des Levens, 
Die rijpt er aan.