Corre o vento, o río pasa.
Corren nubes, nubes corren
camiño da miña casa.

   Miña casa, meu abrigo;
vanse todos, eu me quedo
sin compaña nin amigo.

   Eu me quedo contemprando
as laradas das casiñas
por quen vivo suspirando.

   Ven a noite…, morre o día,
as campanas tocan lonxe
o tocar da Ave María.

   Elas tocan pra que rece;
eu non rezo, que os saluocos
afogándome parece
que por min tén que rezar.
Campanas de Bastabales,
cando vos oio tocar,
mórrome de soidades.