Truagh mo thuras ar Loch Dearg
a Rígh na gceall is na g-clog,
Do caoineadh Do chneadh is Do chréacht,
's nach dtig déar tar mo rosc.

Gan súile fhliuchadh a ruisg
iar ndéanamh gach uilc dá mhéeid,
le croidhe nach n-iarrann acht síth,
mo thruagh, a Rí, cad do dhéan?  

Gan tuirse croidhe, gan mhaoith,
gan doilgheas ag caoi mo locht;
níor shaoil Pádraic, ceann na gcliar,
go bhfaghadh sé Dia mar so. 

Aon-mhac Calphuirn ós dá luadh -- 
och, a Mhuire, is truagh mo chor!  -- 
's nach feacaidh an feadh do bhí beo
gan lorg na ndeor ar a rosg. 

I gcaraidh chumhang cruaidh cloch,
d'éis a ndearnas d'olc is d'uaill, 
och, is truagh nach faghaim deor,
is mé adhlaicthe beo san uaigh. 

Gan éadach, ar bheagán bró,
a cholann do-ni gach olc,
go h-ifrionn má itá do thriall
is beag liom do phian a-nocht.

Biaidh gártha troma, Lá an Luain,  
againn, idir thuaith is chléir; 
an deor nach faghthar in am
uirre thall ní bhíonn spéis. 

A Aoin-mhic lér cumadh cách,
's nár sheachain bás na dtrí ndealg,
le croidhe nach cruaidhe cloch,
is truagh mo thuras ar Loch Dearg.