Gjentunn' breier, der Gutann' slær;
so ropar dei til kvarandre og lær.
- Me veit, naar det er so laga -.

Ja lett det gjeng med Lentur og Fjas,
paa Vollen der i det fallne Gras.
- Me veit, naar det er so laga -.

Og skjemta og fjasa, - lat gaa med det;
det gjer eg kanskje ein Gong, eg med.
- Me veit, naar det er so laga -.

Ja tenk, um eg raaka den Guten snilde,
som ikkje aat Haugtussa flira vilde!
- Me veit, naar det er so laga -.

Ja skjemta og fjasa, - det skil ikkje meg;
men tenk, at Gjentunn' vil gifta seg!
- Me veit, naar det er so laga -.

Um Guten er ven, naar han liten gjeng,
so vert han stygg, naar han veks til Dreng.
- Me veit, naar det er so laga -.

Og endaa um Drengen seg visa kan,
so vert han eit Troll, so snart han er Mann.
- Me veit, naar det er so laga -.

Ja tenk! at dei lokkar dei til aa fria!
Og tenk, at dei vil til Kyrkje rida!
- Me veit, naar det er so laga -.

Dei veit, dei hev berre vondt i Vente.
Men endaa ingen vil gaa som Gjente.
- Me veit, naar det er so laga -.

Gjenta hev Moro, Kona hev Slit;
men endaa hev dei so lite Vit.
- Me veit, naar det er so laga -.

Nei fyrr eg vil byta mitt Gjente-Kaar,
fyrr gjeng eg og gjæter i hundra Aar.
- Me veit, naar det er so laga ...

Og fyrr eg vil inn i den Suti hard,
fyrr gjeng eg og bed meg i kvar Manns Gard.
- Me veit, naar det er so laga ...

Ja fyrr eg vil dragast med Baan og Mann,
fyrr gjeng eg Fanteferd Land og Strand!
- Me veit, naar det er so laga ...

Skjemta og fjasa eit Gran, - lat gaa;
men kyssa eit Skjegg! Aa langt derifraa! -
-- Det var, - um det var so laga.