Een meisken zong bij ' t oud spinet,
een liedje lang verloren ,
te luistren had ik mij gezet
om ' t liedeken te hooren.

Het meisje zong, en zangrig zacht 
klonk trillend uit de snaren,
muziek , weemoedig, onverwacht,
die luistren doet en staren .

Wie zong mij ooit dat liedje voor,
bij ' t oud spinet als jongen ?
' t is of ik nog dat zingen hoor 
van wie het heeft gezongen,

Wie zong het in een zomernacht,
toen klaar de sterren blonken ?
ik weet alleen dat zuiver-zacht,
het liedje heeft geklonken.

Het meisken zong bij ' t oud spinet
en wiegde weg en weder,
en sierlijk -net in ' t menuet
ging ' t hoofdjen op en neder.

Het meisken zong zoo edel- fijn 
een dansje diep verborgen,
één schreef van liefde en zonneschijn 
van Mei en van den morgen.