Esos varios sendeiros das montañas
ós fondos vales cán...
Aló enriba, o sun sun dos pinos bravos;
en baixo, a doce paz.
Na cima, crara luz, aires purísimos,
salvaxen soledá,
romores misteriosos que despertan
pensamentos de brava libertá,
perfumes penetrantes, que deseios
loucos e estraños dan.
En baixo, amante calma, cariñosas
brisas que ó rebuldar
por antre as follas, nas súas alas traen
romores da siudad,
eco dalgunha voz fresca e sonora
de timbre virxinal,
da campana da aldea o cramoroso,
prolongado soar,
da presa do moíño o ronco estrondo,
i o batidor compás
da lavandeira que cos brancos liños
contra unha pedra dá.