A Dhónaill Óig, má théir thar fharraige
Beir mé féin leat 's ná deán mo dhearmad
Beidh agat féirín lá aonaigh is margaidh
Agus iníon Rí Gréige mar chéile leapa 'gat 

Má théir anonn tá comhartha agam ort:
Tá cúl fionn is dhá shúil ghlasa agat,
Dhá chocán déag i do chúl buí bachallach
Mar bheadh béal na bó nó rós i ngarraithe.

Is déanach aréir a labhair an gadhar ort,
do labhair an naoscach sa churraichín doimhin ort:
Tú id' chaonaí uaigneach ar fuaid na gcoillte,
Is go rabhair gan chéile go héag go bhfaighir mé. 

Gheall tú dhomsa, is rinne tú bréag liom,
Go mbeifeá romham ag cró na gcaorach;
Lig mé fead agus dhá ghlao dhéag ort.
'S ní bhfuair mé romham ach na huain ag méiligh. 

Gheall tú dhomsa ní ba dheacair dhuit,
Loingeas óir faoi chrann seóil airgid,
Dhá cheann déag de bhailte margaidh.
'S cúirt bhreá aolta cois taobh na farraige. 

Gheall tú dhomsa ní nár bh'féidir,
Go dtabharfá laimhinní de chraiceann éisg dom
Go dtabharfá brógaí de chraiceann éan dom
Agus culaith don tsíoda ba dhaoire i nÉirinn.