1 [In finem, pro Maëleth intelligentiæ David.]
  Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus.
2 Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus;
  non est qui faciat bonum.
3 Deus de cælo prospexit super filios hominum,
  ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.
4 Omnes declinaverunt; simul inutiles facti sunt:
  non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.
5 Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem,
  qui devorant plebem meam ut cibum panis?
6 Deum non invocaverunt;
  illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.
  Quoniam Deus dissipavit ossa eorum qui hominibus placent:
  confusi sunt, quoniam Deus sprevit eos.
7 Quis dabit ex Sion salutare Israël?
  cum converterit Deus captivitatem plebis suæ,
  exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.]