De peerdenhoeven staan in 't zand,
bij duizenden, gedreven;
geen hooi en is er meer in 't land,
geen haver schier gebleven:
't is al gestolen, al geweerd,
voor vee en volk, voor man en peerd!

Waar gaat gij, edel died, naartoe:
gaan strijden op den heiden?
gaan straffen, met de geeselroe,
die u den vrede ontzeiden?
'Geen heidenen,' zoo roepen-ze al:
'de Vlaming is 't, die 't boeten zal!'
 
'Daar groeit en bloeit, te landewaard
der Vlamingen, een blomme,
die honing druipt, die boter baart
en goud: daar gaan wij omme!
't Is munte slaan, dat wij gaan doen,
terwijl de Vlaamsche bargen bloên!'
 
o Sigis, van Majorken, gij,
die koning zijt geboren,
wat hebt gij, man van 't zuiden, bij
den noorderling verloren?
Verliezen zult ge er ... Winnen, neen,
't en zij, voor graf, nen tichelsteen!
 
En Robbert, op uw ros, Morel,
- pekzwart is het - gezeten,
gij zult uw' hoogen hals, in 't spel,
uw ros Morel vergeten:
Jan Breydel zal, in 't riet gevaân,
ten tweeden male, u ridder slaan!
 
Die heeren hunne rossen 't staal
nu stooten in de lenden:
verjagen zullen ze, altemaal,
en slaan die boersche benden!
Harop! De storme is los, en 't gaat
om dood! - De goedendag slaat! slaat!