Samensprake tusschen den engel en de bedroefde ziele

E
    Waarom altijd altijd weenen,
    altijd klagen, nooit niet éénen
    enklen stond, of met een traan
    in uw blinkende oogen staan?
  Op met u, geliefde! laat dat af: kom,
  luister na' den rinkel van den beltrom:
  ringe ringe ringe ringe ring rom!

Z
    Laat mij droef en treurig wezen,
    niemand zal mij ooit genezen,
    diepe ligt de wonde, dáár,
    zwijg en laat mij, laat mij...

E
    Maar,
  niemand heeft er immer nog getreurd om
  't klinkende gerinkel van den beltrom:
  ringe ringe ringe ringe ring rom!

Z
  Nacht is 't voor mij, altijd nacht, en
  vruchtloos blijve ik altijd wachten!
  Komt geen dag meer? Is hij daar?

E
  Neen, 't is nacht en maneklaar:
  neen, en al de sterren in de lucht, stom,
  luistren na' den rinkel van den beltrom:
  ringe ringe ringe ringe ring rom!
 
Z
    Blauwe wolken, groene weiden,
    geene en kan ik lijên van beiden:
    zwart is alles rondom mij,
    zwart is alles...

E
        Zwart ja, gij
  gij, en al het gene, dat gij ziet om-
  dat gij niet en luistert na' den beltrom:
  ringe ringe ringe ringe ring rom!
    Zijn de blommen weg, ze zullen
    wederom de lente vullen,
    en welhaast, al over 't mos,
    kruipt het lekend beekske los,
  lachend, en al tribblen over 't mos, om
  't schudden van den rinkelenden beltrom:
  ringe ringe ringe ringe ring rom!

Z
    Ha! waar zijn de zonnelonken,
    die weleer mijne oogen dronken,
    weggesluierd onder 't groen,
    binst het branden van den noen?

E
  Kom me' mij en 'k leed er u naar toe, kom;
  kom me' mij, de zonne is in den beltrom:
  ringe ringe ringe ringe ring rom!

Z
    Op, en weg, en deure is alles
    dat mij zoet en liefgetal is;
    nievers is er welzijn meer,
    nievers, nie...

E
    Bij God den Heer,
  boven in den Hemel is er nóg! kom,
  hoort gij nie' 't geringel van den beltrom:
  ringe ringe ringe ringe ring rom?

Z
  Al mijn beste vrienden, allen
  zijn mij een voor een ontvallen,
  niemand dien mijn herte mag
  wil of kan beminnen... Ach!

E
  Eén is u gebleven, dat is God! kom!
  Luister na' den Engel met den beltrom:
  ringe ringe ringe ringe ring rom!
 
    U is een alleen gebleven,
    een en zal u nooit begeven,
    zoo gij zelve nooit begeeft
    en Hem leed om liefde geeft:
  keer dan na' den Heere met uw hert om,
  keer al op het roeren van den beltrom:
  ringe ringe ringe ringe ring rom!

Z
    Hij waar' mij alleen gebleven,
    Hij en had mij nooit begeven
    hadde ik zelve eilaas...

E
      Eén traan,
    en Zijn gramschap is voldaan;
  trane al op de bane, al op den weg, kom,
  droppel op het rinken van den beltrom:
  ringe ringe ringe ringe ring rom!

Z
    Mocht het mij de Heer verleenen!
    Nooit een enklen stond, niet éénen
    leefde ik, of een liefdetraan
    zoude in bei mijn oogen staan!
  Weg van hier, gij tranen van weleer! komt!
  Tranen die verheugen lijk den beltrom!

E
  Ringe ringe ringe ringe ring rom!

E en Z
    Wien nu onze liefde klagen?
    Wien ons gloeiend herte opdragen?
    Menschen, dieren, planten, al,
    al dat leefde of leven zal,
  monkelt op het ronken en den rom bom,
  huppelt op het rinken van den beltrom!
  ringe ringe ringe ringe ring rom!