't Is hier dat, leên vijfhonderd jaar,
de franschen hals en spooren lieten:
laat ons den blijden dag begieten
en weêr bezingen altegaar!
 
Hier slaapt gerust de fransche dwingelandij,
in 't vrije veld, waarvoor de vaderen vochten;
hier stierf Artoys, met al zijn ruiterij,
en kregen ruim hetgeen zij dapper zochten.
Hij riep vergeefs zijn strijdroep uit,
met man en muis zoo ging zijn leger varen;
en gulden hielen lieten buit,
bij 't zegevierend vlaamsch geluid,
van fransche spooren manden vol vergaren!
 
Hier komt, gij, volk van Vlanderen, en wilt zijn
hetgeen gij waart in 't glorierijk verleden:
uw zelf weêrom, geen helden in den schijn,
maar dapper dietsch, in dorpen en in steden;
uw taal sta vast in 't edel woord
dat Groeninghe eens en 't spoorenveld weêrkaatste:
't zij zuiver weêr en vrij gehoord
op Leyen- en op Scheldenboord:
en, sterft het eens, het sterve 't alderlaatste!
 
Dan zal dit veld, hier nauwlijks nog bekend,
van jaar tot jaar weêr 't eereloof bekroonen;
dan, Kortrijk, zal, voor eigen glorie blend,
geen kind van u den moederschoot bewoonen
of trotsch zal hij, de hand omhoog,
en 't hoofd ontdekt, dit vrije veld begroeten,
waar 't fransch geweld aan spaanders vloog,
en 't luid geroep ten hemel toog:
'Vrij vlaming zijn, of liever sterven moeten!'