Een bonke keerzen kind!
  Een bonke keerzen kind,
      gegroeid in den glans
      en 't goudene licht
        des zomers!
      Vol spannende zap,
        vol zoet,
        vol zuur,
      vol zijpelende zap,
      vol zoetheid!
  Ze blonken aan den stamme,
  ze spraken waar ze stonden:
      'Plukt ons, plukt ons,
        plukt ons,
      plukt en laaft uwen dorst,
      rijpe zijn wij en schoone!'
        Neigend hongen ze,
          zwinkelend
          in den wind,
        den lauwen wind
        des zomers.
      'Plukt ons, plukt ons,
          plukt ons!'
      riepen ze en 'k plukte ze
      en ze woegen zoo zwaar:
de zegen des Heeren woeg op hen.
      Neemt en dankt Hem
      die ze gemaakt heeft,
      die ze deed worden,
      dankt Hem, dankt Hem,
          dankt Hem!

        Kijkt naar den Hemel,
            daar is Hij,
              daar is,
                God!
        De oogen omhooge,
          gelijk den vogel
            die drinkt
en 't schuldeloos hoofdeke omhooge heft,
        dankt Hem, dankt Hem ...,
            dankt Hem!
        Trouw als 't arreme dier,
  trouw als 't loof en de vruchten,
        trouw als 't blommeke,
            trouw als
  't zandeken onder den voet,
          bedankt Hem!
o Geniet, 't is zoo zoet, 't is zoo zoet
  eene vrucht te genieten die
            rijpe is,
          en vreugd en dank
  te voelen rijzen in het herte!
  Leert de tale die spreekt
uit monden duizende, en altijd
    roept: 'Den Heere zij
            dank:
          dank om het leven,
          dank om het licht,
dank om het licht en het leven,
dank om de lucht en het licht
en het zien en het hooren
            en al!
          Dank zij den Heere!'
          Een bonke keerzen kind,
          een gloeiende bonke ... bedankt Hem!