Zavzhdy` ternovy`j vinecz`
bude krashhy`j, nizh czars`ka korona.
Zavzhdy` vely`chnisha put`
na Golgofu, nizh xid triumfal`ny`j.
Tak odviku bulo
j tak vono bude doviku,
poky` zhy`ty`mut` lyudy`
i poky` rosty`mut` terny`.

Ale stane vincem
ly`sh todi pleteny`cya ternova,
koly` vil`na dusheyu lyudy`na
po voli kvitchayet`sya ternom,
tyamlyachy` vy`shhu krasu,
[nizh ta, shho kry`chy`t` na majdanax:
«Gej, xto do mene? Xodit`,
ya kozhnomu v ruky` dayusya».]1

Put` na Golgofu vely`chna todi,
koly` tyamy`t` lyudy`na,
nashho j kudy` vona jde,
ne pragnuchy` inshy`x triumfiv,
[znayuchy` inshu vely`chnist`,
nizh tu, shho na troni gukaye:
«Ya z lasky` boga czary`cya,
bo, glyan`te, – sy`dzhu na prestoli !»]1

Xto zh bez odvagy` j bez voli
na put` zablukavsya zgubly`vu,
plachuchy` girko vid bolyu,
daye sebe ternovi rany`t`,
sy`ly` ne mayuchy` stil`ky`,
aby` vid terniv borony`ty`s`, –
bozhe, pozhal`s` toyi krovi,
shho marno kolyuchky` napoyit` !
[Lipshe b vona na obly`chchi
kraskoyu vtixy` zagrala,
ochi komus` zveselyayuchy`
des` na nevy`nnomu svyati.]1