Czy pamiętasz nad Alp śniegiem
Roszwieszone Włoch błękity?
Nad jeziora włoskim [brzegiem]1
Czy pamiętasz Alp granity?
Tam  --  z daleka  --  w Niebo  --  przodem
Pną się ostrza kryte lodem,
A tu bliżej, a tu niżej
Po za wzgórzem, spływa wzgórze,
Z winnic kapie bluszcz i róże!
Jednym rajem gör podnóże!
W wieczór, zrana  --  zwierciadlana
Fala pije niebios smug!
Na wód dole  --  na skał czole  -- 
Jedna piękność  --  jeden Bóg!

Widzę jeszcze, widzę ciebie!  
Z harfą stoisz na mej łdzi, 
Gwiazd już kilka drży na Niebie, 
Z nad Alp szczytu księżyc wchodzi! 
Widzę jeszcze, widz&egono; ciebie; 
Na twych strunach twoje dłonie, 
Iskra natchnień skrzy ci z lica, 
Światłokręgiem twoje skronie 
Rozanielił blask księżyca! 
W fal przeźrocza, w sieć z promieni 
Zewsząd postać twa ujęta, 
Na błeogon;kitnem tle przestrzeni 
Całaś srebrna  --  wniebowzięta!  

Nabijaną światłem drogą 
Łódka moja zwolna płynie; 
Jakże lubo, jakże błogo 
Na szafirów tych głębinie! 
Za jeziora przeżroczami
Majaczeją wzgórza, ska&lstrol;y,
I ty ze mną i my sami  -- 
I tak piękny świat ten cały!

Nabijaną światlłem drogą 
Coraz dalej łód;ź ma płynie;
O!  Anieli czuć nie mogą
Co ja czuję w tej godzinie!
Takem silny, takem dumny,
Siostro moja!  mnie sjię zdaje
Że w tej chwili  --  ze snu trumny
Nasza Święta gdzieś już wstaje! 

Co raz dalej twarz miesi&agono;ca
Nas prowadzi smugiem fal,
Płyńmy, płyńmy tak bez końca
W ciszę  --  w jasność  --  w błękit  --  w dal! 

Wód źwierciadła, gór widziad&lstork;a
Ziemia, niebo, jeden kraj!
Rzeczywistoś&cadute; się pomału
W świat przemienia ideału,
W sen ze srebra i kryształu: 
Daj mi teraz marzyć  --  daj!