Dąbrową szła matka, 
I niosła gdzie chatka
              [Wesoła]1, 
Chrztem świętym obmyte,
Dzieciątko spowite
              Z kościoła. 
«Spij, aniołku, moje dziecię,
Moje szczęście, moje życie, 
              Mój synku!»

Spoczęła w dolinie, 
Dać piersi dziecinie
              Dziś wcześniej. 
I strugi mruczały, 
I ptaszki śpiewały
              Swe pieśni. 
A najgłośniej miłym śpiewem, 
Woła, huka nad swem drzewem
              Kukułka. 

«Ty kiedyż maleńki 
Tak zaczniesz piosenki 
              Twej matce! 
I będziesz tak hukać, 
Ja będę cię szukać
              Po chatce! 
Znajdę, a ty znów się chować
Ja aniołka znów całować
              Tak będę!» 

I poszła do sioła, 
Odnosząc z kościoła
              Chłopaczka... 
Kukułka kukała,
A matka płakała,
              Biedaczka...
Aż po roku śliczne, zdrowe,
Biegło dziecię przez dąbrowę,
              Jej synek!