Ik heb haar in mijn hart bemind,
Zij was zoo rein, zoo zoet en schoon,
Zij was een edel koningskind,
Ik ben een arme herderszoon.
En denk ik heden nog daaraan,
Ik voel mijn hart van smart vergaan.
Blauw, blauw bloemelijn.

Eens kwam ik aan haar vaders slot,
Zij blikte minlijk neer op mij,
En groette fluistrend: ''Hoed'' u God!''
Ik ging met kloppend hart voorbij.
En denk ik heden nog daaraan,
Ik voel mijn hart van smart vergaan.
Blauw, blauw bloemelijn.

Ik keerde langs denzelfden kant,
Zij was gebleven waar zij stond.
Een bloemken blauw ontviel haar hand,
Ik drukte ''t stil aan hart en mond.
En denk ik heden nog daaraan,
Ik voel mijn hart van smart vergaan.
Blauw, blauw bloemelijn.

Met vlag en vaandel, trom en fluit,
Daar kwam een kongingszoon, o wee!
Hij was de bruigom, zij de bruid,
Hij voerde ze over land en zee.
En denk ik heden nog daaraan,
Ik voel mijn hart van smart vergaan.
Blauw, blauw bloemelijn.

Zij trokken door mijn stille dal,
Zij blikte treurig neer op mij.
Ik hoorde lang het vreugdgeschal,
Voor mij was vreugd en hoop voorbij.
[Ik denk er immer, immer aan.]1
Mijn harte zal van smart vergaan.
Blauw, blauw bloemelijn.