O de heilige onsterflijke sterren, 
                                        hoog boven mijn sterfelijk hoofd,
Waar ' t geloof met zijn kindervertrouwen 
                                        mij een hemel eens had beloofd,
Als deze oogen zich sluiten voor eeuwig
                                        en dit lijf wordt ten grave gebracht,
O de stille onbegrijplijke sterren ! 
                                        o, ' t mysteriënheir van den nacht!
Lief, de dag is zoo druk en zoo nuchter, 
                                        zoo voor ' t kleine en voor ' t stoflijke alleen,
En de menschen verloochnen hun ziel 
                                        en naar ' t eeuwige leven vraagt geen.
Kom met mij waar de heilige nacht 
                                        met haar oogen van sterren wenkt,
Waar een adem van liefde ons omzweeft 
                                        en de Hoop met haar beker ons drenkt.
Lief, eens zullen wij sterven, wij beiden, 
                                        wij samen of ieder alleen,
En het graf is zoo diep 
                                        en de hemel zoo hoog en of God leeft weet geen.
En ' k heb niets dan de stem van mijn hart, 
                                        die mij ' t eeuwige leven belooft,
En de heilige onsterflijke sterren, 
                                        hoog boven mijn sterfelijk hoofd.