Quan lo rius de la fontana  
S'esclarzis, si cum far sol,  
E par la flors aiglentina,  
E'l rossinholetz el ram  
Volf e refranh ez aplana  
Son dous chantar e l'afina,  
Be'ys dregz q'ieu lo mieu refranha.

Amors de terra lonhdana,  
Per vos tot lo cors mi dol,  
E no'n puesc trobar mezina  
Si non al vostre reclam  
Ab maltrait d'amor doussana  
Dins vergier o part cortina  
Ab dezirada compahna. 

Pus tot jorns m'en falh aizina,  
No'm meravilh si n'ai fam,  
Quar anc genser crestiana  
Non fo, ni Dieus non o vol,  
Juzia ni sarrazina.  
Ben es selh paguatz de mana,  
Qui de s'amor ren guazanha.

De dezir mos cors no fina  
Vas selha res qu'ieu pus am,  
E cre que'l voler m'enguana  
Si cobezeza la'm tol;  
Que pus es ponhens d'espina  
La dolors que per joy sana,  
Don ja no vuelh qu'om m'en planha.

Quan pensar m'en fai aizina  
adonc la bays e la col,  
mas pueys torn en revolina  
perqu'em n'espert e n'aflam,  
quar so que floris non grana.  
Lo joys que mi n'ataina  
tot mos cujatz afaitanha.

Senes breu de parguamina  
Tramet lo vers en cantan  
En plana lengua romana,  
A'N Ugo Bru per Filhol.  
Bo'm sap quar gent peitavina  
De Berri e de Guizana  
S'esjau per lieys e'n Bretanha.