Vier liederen , opus 86

by Léon Orthel (1905 - 1985)

1. Eenzaam sterven  [sung text not yet checked]

Language: Dutch (Nederlands) 
Eenzaam sterven. 
Hem niet te aanschouwen, 
De' eenige, dien ik 
Naast mij begeer,
Wanneer voorgoed de 
Donkere wereld 
Schrompelt tot niets meer 
Dan 't laatste bed. Eenzaam sterven.

Ongekend heengaan 
Naar 't ongekende 
Uit nood en leed, 
Zonder de veege 
Oogen te kunnen
Wenden naar waar dit 
Leven aan hing.

Text Authorship:

Go to the general single-text view

Please note: this text, provided here for educational and research use, is in the public domain in Canada, but it may still be copyright in other legal jurisdictions. The LiederNet Archive makes no guarantee that the above text is public domain in your country. Please consult your country's copyright statutes or a qualified IP attorney to verify whether a certain text is in the public domain in your country or if downloading or distributing a copy constitutes fair use. The LiederNet Archive assumes no legal responsibility or liability for the copyright compliance of third parties.

Confirmed with MONUMENTA LITERARIA NEERLANDICA 1,2 Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, Amsterdam 1979, p. 167


2. De waterleelie  [sung text not yet checked]

Language: Dutch (Nederlands) 
Ik heb de witte waterlelie lief,
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.
Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer . . .

Text Authorship:

See other settings of this text.

Confirmed with Spektator. Jaargang 17 , Foris Publications, Dordrecht 1987-1988, p. 43


3. Pharao's minne  [sung text not yet checked]

Language: Dutch (Nederlands) 
Bijna verheugde hij zich dat zij jong doodging,
Voor allen maagd, een onvermoede vrouw
Die in geen nagedachtnis leven zou
Van andren, neen, alleen voor zijn vergoding.

Tot eeuwigheid wies de eene vluchtge nacht
Dat hij haar bevend in zijn armen had.
Tot op een nauwe spleet sloot hij de schacht;
Er bleef geen toegang over naar den schat,

Dan voor zijn geest, die later door de engte
In de gedaante van een kleinen valk
Bezweven kwam de zware katafalk
Waar zij diep in lag, slank, in volle lengte:

Bloesemgeblevene, de smalle borst
Zwellende onder 't strakgezwachteld gaas;
Hij vond altijd tot aan den rand der vaas
Het water staan: haar schaduw leed geen dorst.

Steeds vlood hij 't praalgraf waar hij lag en heerschte,
Door zinrijke muurschildering omschoofd,
De zware roode en witte kroon op 't hoofd,
Bezeten door 't verlangen naar de teerste,

Zoo koel in heel de heete eeuwigheid
Alsof ze een lelie was, in ijs bevroren.
Háár graf behield zijn stilte, diep, altijd
Dezelfde, en ging haar meer en meer behooren

Text Authorship:

Go to the general single-text view

Confirmed with J.J. Slauerhoff, Verzamelde gedichten. Deel 1. , A.A.M. Stols, Den Haag 1947 (tweede druk)


4. Voor Tineke

Language: Dutch (Nederlands) 
Zij die muziek haar felle wereld koos maakt van de aardse wegen klankrivieren
 . . . . . . . . . .

— The rest of this text is not
currently in the database but will be
added as soon as we obtain it. —

Text Authorship:

Go to the general single-text view