Drie Gezelleliederen

"Zie, zie, zie,
zie! zie! zie!
zie!! zie!! zie!!
     zie!!!"
tieren de,
zwaluwen,
twee- driemaal
     drie,
zwierende en
gierende:
"Niemand, die...
     die
bieden den
stiet ons zal!
Wie, wie? wie??
      wie???"

Piepende en
kriepende,
zwak en ge-
      zwind;
haaiende en
draaiende,
rap als de
      wind;
wiegende en
vliegende,
vlug op de
     vlerk,
spoeien en
roeien ze
ringsom de
     kerk.

Lege nu
zweven ze, en
geven ze
     bucht;
hoge nu
hemelt hun'
vlerke, in de
      lucht:
amper nog
hore ik... en,
die 'k niet en
      zie,
lijvelijk
zingen ze:
"Wie??? wie?? wie?
     wie..."

Wit als watte, en tenegader
groen, is 't bonte abeelgeblader.

Wakker, als een wekkerspel,
wikkelwakkel waait het snel.

Groen van boven is't en, zonder
minke, wit als melk, vanonder.

Onstandvastig volgt het, gans,
't onstandvastig windgedans.

Wisselbeurtig, op en neder,
slaat het, als een vogelveder.

Wit en grauw, zo, door de lucht,
'bont-abeelt' de duivenvlucht.

        't Is nevelkoud,
     en, 's halfvoornoens, nog
duister in de lanen;
          de boomen, die 'k
     nog nauwelijks zien kan,
weenen dikke tranen.

          't En regent niet,
     maar 't zeevert... van die
fijngezichte, natte
          schiervatbaarheid,
     die stof gelijkt, en
wolke en wulle en watte.

          't Is aschgrauw al,
     beneên, omhooge, in
't veld en langs de lanen:
          de boomen, die 'k
     nog nauwelijks zien kan,
weenen dikke tranen.