Na Wsi = Ländliche Szenen. Sieben Lieder für hohe Singstimme

Oj chmielu, chmielu, ty bujne ziele,
nie będzie bez cię żadne wesele!
Oj chmielu, oj nieboże
niech ci Pan Bóg dopomoże!
Chmielu nieboże!

Żebyśty chmielu na tyczki nie lazł,
nie robił byś ty z panienek niewiast.
Oj chmielu, oj nieboże
niech ci Pan Bóg dopomoże!
Chmielu nieboże!

Ale ty chmielu na tyczki włazisz
nie jedną panienkę wianeczka zbawisz.
Oj chmielu, oj nieboże
niech ci Pan Bóg dopomoże!
Chmielu nieboże!

Oj, chmielu, chmielu, szerokie liście!
Już Marysienkę oczepiliście.
Oj chmielu, oj nieboże
niech ci Pan Bóg dopomoże!
Chmielu nieboże!

Tam za lasem wołki moje
za lasem, za lasem,
a za pasem piszczałeczka
za pasem, za pasem,

A jak zacznę na piszczałce
wygrywać, wygrywać,
będą się moje wołki
dziwować, dziwować!

A kiedy mnie na wojence
zabiją, zabiją,
zieloną mnie muraweczką
przykrają, przykrają

Będą nademną wrony, kruki
krakały, krakały,
będą za mną moje wołki
płakały, płakały.

Wyrzyj dziewczę w ciemny las,
czy nie jedzie kto do nas!
Oj, jedzie, jedzie
Jasio z wojeneczki,
przypina szablę za pas.

Jeszcze szabli nie przypiął,
już zajechał przed jej dom,
przed dom zajechał,
w okienko zapukał,
pod nim wrony koń zarżał.

Skoro matka spostrzegła,
do Jasienka wybiegła:
“Witam cię synu
któż był przyczyną,
z kim chodziłes w cudzy kraj?”

“Król Sobieski, wielki pan
na wojnę mnie z sobą brał,
a jak Bóg dzień dał,
na koń siadać kazał
i na bój wiedeński wiódł!”

Po głębokiej wodzie, po wodzie
pływają łabedzie,
a my choć się pokochali,
wesela nie będzie.

Po głębokiej wodzie, po wodzie
płynie kaczor siwy.
Jaki taki sobie wesoł
a ja nieszczęśliwy.

Nie chodź Marysiu do lasa,
bo tam leśniczy
łaje i krzyczy,
nie chodź Marysiu do lasa!

Nie chodź Marysiu tą miedzą,
bo za tą miedzą
da wilki siedzą,
nie chodź Marysiu tą miedzą!

Nie chodź Marysiu do dwora,
bo tam we dworze,
pożal się Boże,
istna Sodoma, Gomora!

Kole tego młyna
zielona olszyna,
trzebaby ją wyrąbać.

Jest tam młynareczka,
kieby wiewióreczka,
ale mi jej nie chcą dać.

“Dadzą ci ją dadzą,
sami odprowadzą,
ale trzeba poczekać!

Grosza nie żałować
młynarza częstować,
młynarzową szanować!”

Straciłem ja dukat,
co mi z nieba upadł,
lecz mi jej nie dają brać.

Straciłem ja drugi,
com go miał na długi,
i tak mi jej nie chcą dać.

Aż na święty Jacek
w przyrowie jarmarcek
sama mi ją wiezie mać.

Ale ja jej nie chcę,
wedle innej drepcę
przódy mi ją było dać!

U naszego młynarza,
jest tam Kaśka jak zorza.

Nicht tam o niej nie wiedział;
panu służka powiedział.

I posłał pan ułana:
“Chodź młynarzu do pana.”

“Pij młynarzu”, mówi pan,
“Masz za Kasię pełny dzban!”

“Weź mi panie, co ja man,
Kasi ja ci dać nie dam.”

Nie wiedział pan, co tu rzec,
kazał ci się w wór oblec,

“Zawieźcie mnie do młyna,
do młynarza Marcina.”

Powiedziało wrzeciono,
że Kaśkinkę zdradzono.

Powiedział ci i przetak
że Kasińce dobrze tak.