Kruisliederen

Hoe smartlijk valt uw blik op mij!
hoe neigt uw hoofd, vol bloed, of 't zei:
"O ziet! Kunt gij verstaan?"
Geen krone, lans, noch hamerslag,
geen kruis is 't, dat U doden mag,
maar schuldge zondenwaan.
O Jezus, druk Uw lijdensbeeld met dat der Lieve Vrouw
diep in mijn hart. En moog ik, Jezus onverdeeld
in liefde, ootmoed, vast berouw U dankbaar zijn en trouw.
De wonden waar de nagel steekt,
de zijde, die van bloed nog leekt,
zij weren 't strafgeweld.
Want smekend, slaan uw armen wijd
om d'aarde Gods barmhertigheid,
in U ten toongesteld.
O Jezus, druk Uw lijdensbeeld met dat der Lieve Vrouw
diep in mijn hart. En moog ik, Jezus onverdeeld
in liefde, ootmoed, vast berouw U dankbaar zijn en trouw.

Mijn Jezus zoet, wat zijn die bange klachten?
Is het uw stem die mij tot inkeer wekt?
Gij zijt zo droef: kan iets uw leed verzachten,
Nu Gij op 't kruis, bebloed zijt uitgestrekt?

O Jesu mijn, hoe innig doet mij rouwen
het snood bedrijf dat U vol wonden slaat;
die stroom van pijn, gekerfd in donkre vouwen
van hand en voet, van lichaam en gelaat.

Mijn Lieve Heer, ik smeek U om erbarmen,
vergiffenis voor 't smarten van Uw dood.
Kom, buig U neer: en laat uw stille armen,
van zegen schoon, mij redden in mijn nood.

O Gods kruis, geschenk des Heren,
beeld van smart, dat Hij ons laat,
waar gij 't leven moest verteren
vlamt zijn liefde zonder maat.
Dierbaar kruis, dooft gij het smeken
van zijn dorstig killen mond?
Stervend, zal Hij dieper spreken,
heeft Hij alle smart doorgrond.

O Gods kruis, vertroost de armen,
Leg om smaad uw groot geduld.
Schenk een straal van uw erbarmen
ook de droeven in hun schuld.
Dierbaar kruis, geschenk des Heren,
bron van sterkte, vrede en raad,
wil, o kruis, den weg ons leren
naar zijn Hart dat open staat.

O die Steken!
Waarmee vals en wreed, de dood,
huurling van een blinden Jood,
beider angst zou wreken:
Bloedigrood haar triomf beschreef,
aan Hem klampen bleef.

O die Steken!
Wondenkrans, in Hem Gods Zoon,
gruwzaam gapend zondeloon!
Moest gij 't licht niet breken?
Zonnen nu, die het Godlijk bloed
eeuwig schittren doet.

Aan uw stam, o kruis, ligt Gods Vaderhuis,
bloeit de roze vreugd van hoop en vree.
Jezus, lief en zacht, legt de wonderkracht
van zijn kruis vol zalving op ons wee.

Waar de nagel boort, blaakt een hemelpoort,
stroomt 't genadelicht op land en tijd.
Uit Gods hartegrond door de speer verwond,
vloeit een zegen van barmhartigheid.

Kruishout, smartentroon van Gods liefsten Zoon,
zend uw troostend heil in ons gemoed.
Jezus' liefdetaal luidt de zegepraal;
Kruis, wij knielen zingend aan uw voet.