Drie liederen

Sluimer zacht, 
Leg er je kopje ter ruste 
Je moeder houdt de wacht
En sluit er je oogskens van 't kijken zo moe
En droom er van zang en van spel
En droom er van engelkens lieflijk rein
Slaap hartekind! Liefste, slaap wel

De warme zon is boven mij,
Ik wandel in de warme lucht,
Mijn voeten op de warme wei
Maken, alleen, haast geen gerucht.
 
Ik ben een deel van al wat is,
Een warm jong groeisel in de zon;
Maar ik, van al wat om mij is,
Voel dat ik leef en zie de zon.

Dat land, dat weet niet dat het leeft,
Die lucht voelt niet hoe zoel zij is,
Die zon ziet nooit hoe 'n licht zij geeft:
Zij leven 't licht in duisternis.
 
Zij zijn een glorie, en zoo na
Aan mij, die zeg dat 't glorie heet:
Ik enkel, daar 'k in glorie ga,
Spreek uit mijn glorie wat ik weet.

O Man van Smarten met de doornenkroon,
O bleek bebloed gelaat, dat in den nacht
Gloeit als een groote, bleeke vlam, - wat macht
Van eind'loos lijden maakt Uw beeld zoo schoon?

Glanzende Liefde in eenen damp van hoon,
Wat zijn uw lippen stil - hoe zonder klacht
Staart ge af van 't kruis - hoe lacht gij soms zoo zacht -
God van Mysterie! Gods bemindste Zoon!

O Vlam van passie in dit koud heelal!
Schoonheid van smarten op deez' donkere aard!
Wonder van liefde, dat geen sterfling weet!

Ai mij! Ik hoor aldoor den droeven val
Der dropp'len bloeds - en tot den morgen staart
Hij me aan met groote liefde en eind'loos leed.....