Twee verzen

Hoe zingt die eene vogel nog ,
Zoo droef , zoo klagend ?
Wat wil die eene vogel toch?
Hij zingt zoo vragend.

De lucht is blank , de boomen staan
Zoo kalm te slapen.
Geen adem suizelt door de laan
Of roert mijn slapen.

De maan ligt bleek in ' t vijvernat,
De lanen doomen.
De zwanen drijven in een bad 
Van manedroomen .

Maar zou dat wel een vogel  zijn ,
Zoo droef aan ' t klagen?
Is ' t niet mijn ziel , die zingt van pijn ,
Met klagend vragen?

De blanke pijlers van de grauwe brug
Zijn witte spoken in de schemering.
De zwarte boomen staan in tooverkring.
De vijver glimplekt, koud metalig stug.

Gelijk een sneeuwvlok drijft een zwanerug.
Een late vogel klaagt met vreemd gezing. •
Mijn hart klopt zwaar, of wanhoop mij beving.
Ik durf niet verder, 'k durf ook niet terug.

't Is me of ik eeuwig zoo zal blijven gaan,
In bleeken schemer, zonder zon of maan,
In treurend grijs van zoel nazomerweer

En enkel hooren 't smartebang gezing
Van d'éenen vogel, als de erinnering
Aan hoop verloren zonder wederkeer.